Pairing : Junhui x Minghao
ในเวลาหลังเที่ยงคืน เป็นเวลาอันสมควรที่มนุษย์ปกติทั่วไปคงจะอยู่บนเตียงนอน และเข้าสู่นิทราพร้อมกับความฝันของแต่ละคน แต่กับบ้านหลังนี้ ที่ถึงแม้จะเงียบสงัดไม่มีแม้กระทั่งเสียงของผู้คน แต่เหตุใดไฟในบ้านถึงยังเปิดอยู่ล่ะ?
"ผู้หญิงคนนี้ใครหรอครับ..?" เสียงเย็นๆจากเจ้าของร่างซีด 'หมิงฮ่าว' ชายหนุ่มผู้มีเขี้ยวแหลมเป็นที่น่าหลงไหลสำหรับหญิงทั่วไป แต่ใครจะรู้ว่าหนุ่มน้อยน่ารักร่างเพรียวคนนี้นั้น เป็นอมนุษย์ มือเรียวที่ซีดเกินกว่าจะเป็นมนุษย์ทั่วไป จับโทรศัพท์ของ 'จวิ้นฮุย' หรือที่ใครหลายๆคน เรียกกันติดปากว่า 'จุน' แล้วเปิดรูปของหญิงสาวหน้าตาน่ารักคนหนึ่งขึ้น
"..." ร่างสูงไม่ได้ตอบกลับคนรักของเขาไป จึงทำให้ร่างซีดนั้นรู้ว่าตนเองจับได้อีกแล้ว
"ไอกู.. ผมว่าเรื่องนี้เราคุยกันไปแล้วนะฮยอง" ถึงมือบางจะวางโทรศัพท์ของแฟนหนุ่มอย่างเบามือก็เถอะ แต่สำหรับคนทั่วไปละก็นะ ถ้าเพิ่มแรงกว่านี้นิดหน่อย คงแตกเป็นเสี่ยงๆแน่ๆล่ะ
"อ่า..ใจเย็นๆสิหมิงฮ่าว ฮยองก็แค่คุยเล่นๆเองหน่า" จุนเดินไปนั่งตรงโซฟากับคนน้องแล้วจับมือคนรักขึ้นมากุมมือและลูบตามนิ้วสวย หวังให้เด็กน้อยแสนน่ารักของเขาใจเย็นลง
แต่ไม่ เด็กนี่กำลังโกรธมากๆ ยากที่จะกู่อารมณ์กลับ แล้วเดี๋ยวเหตุการณ์ที่ทำให้จุนต้องเจ็บตัวคงจะตามมา
"ไม่ต้องมาจับผม" เด็กน้อยปัดมือชายหนุ่มอย่างไม่ใยดี แรงนั้นทำให้ข้อมือจุนเกือบหัก
'นี้แรงเด็กอายุ19จริงหรอวะ'
"เออ.." อุ่ย ลืมไปว่าแฟนเด็กเป็นแวมไพร์อ่านใจออก
"จะตี3แล้ว ผมก็หิวแล้วด้วย ฮยองพอจะมีอาหารให้ผมกินไหมครับ" เฮือกก ไม่ต้องบอกก็คงรู้ว่าอะไร ชายหนุ่มที่ได้ฟังคนรักพูดเช่นนั้นก็ถึงกับต้องกลืนน้ำลายเอื้อกใหญ่ลงคอ วันนี้คงไม่พ้นโดนกัดแหงๆ
"คือ.. คือแบบ คือว่า เอ่อ.. อ้ากกก หมิงหมิงงง" ไม่ทันให้ตั้งตัวเด็กอายุ19 ร่างบางๆที่เหมือนขาดสารอาหาร กลับพุ่งเข้ามาหาชายหนุ่งรูปร่างสมบูรณ์ ถ้ามีคนอื่นๆมาเห็นขอบอกเลยว่า เผ่นเถอะครับมิตรสหาย
"ฮยอง.. อย่าดิ้น.." มันจะน่ากลัวเกินไปแล้วนะ เด็กนี่.. จุนคิดในใจ ฟันยังไม่เอาออกจากคอเขาเลยด้วยซ้ำ แล้วพูดได้ยังไงกัน? ร่างสูงทำได้แค่กัดฟันทนความเจ็บปวดไป ไม่รู้คิดไปเองหรือเปล่า ครั้งนี้มันดูเจ็บกว่าทุกครั้ง สงสัยตัวเล็กของเขาคงหึงแรงไปหน่อยละมั้ง
แต่จุนคิดว่าคงจะไม่หน่อย.. น้ำตาจิไหล
"อึก.." เจ็บ.. หลังจากเขี้ยวเล็กๆของเด็กตัวซีดห่างออกจากคอของเขาไป ความรู้สึกแรกที่บอกได้คือ เจ็บ
"เลือดฮยองก็หวานเหมือนเดิมเนอะ.." มีวีนไหนเธอกินฉันแล้วไม่หวานบ้างที่รัก;-;
"ไม่มีนะฮยอง J วันนี้ผมกิดเลือดฮยองเกินไปหายลิตรเลยแหละ คงไปไหนไม่ได้สักพัก นอนซมอยู่ที่เตียงไปแล้วกันนะ เบเบ้" ร่างบางขยิบตา แล้วพยุงร่างสูงที่เหมือนคนใกล้จะตายไปที่เตียง
อืม.. ไหนๆก็คงไม่ได้ไปไหนอีกหลายวัน ขอนอนกกเมียเด็กสักอาทิตย์แล้วกันนะหุหุ
"ตาบ้าเอ้ย.."
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น