วันอาทิตย์ที่ 28 สิงหาคม พ.ศ. 2559

(Special CUT) :: WonSeok #สายรหัสเซบทีน




สองมือแกร่งกำลังทำหน้าที่ประคับประคองเอวบางของคนเด็กกว่าให้เดินตรงได้โดยไม่ล้มลงไปกองกับพื้นเสียก่อน พอเดินมาถึงประตูห้องนอนของวอนอู เขาจำเป็นต้องผละมือของตนออกไปหนึ่งข้าง และเพราะส่วนสูงของเขาและซอกมินนั้นไล่เลี่ยกัน เลยทำให้เขาไม่สามารถประคองคนเด็กกว่าด้วยมือเดียวได้

ซอกมินที่โดนปล่อยก็ลงไปนอนเผละกับพื้นอย่างหมดสภาพ แขนเรียวของคนเมาปัดป่ายไปทั่วจนคนโดนบุกรุกเริ่มหายใจไม่ทั่วท้อง ตอนแรกว่าจะไม่ทำแล้วนะ แต่ตอนนี้ไม่ไหวแล้วโว้ย!!

เมื่อลูกบิดประตูหมุนได้ 1 รอบ พร้อมกับบานประตูที่เปิดออกเผยให้เห็นเตียงขนาดพอดีที่ผู้ชายสองคนพอจะนอนเบียดด้วยกันได้ วอนอูจับร่างโปร่งขึ้นพาดบ่าเพื่อให้สะดวกต่อการเดินเข้าห้อง ถึงแม้จะหนักไหล่ก็ตาม

ซอกมินเมื่อถึงเตียงก็สลบไปกับที่นอน ทำให้วอนอูที่อารมณ์กำลังพุ่งขึ้นสูงอารมณ์เสียเล็กน้อย


ไอ้สัส นี่กูต้องโลกสวยด้วยมือเราใช่ไหม!?

วอนอูถอนหายใจออกมา กำลังจะหันหลังเดินไปทางห้องน้ำ ก็ต้องลดน้ำหนักขาลงเมื่อได้ยินเสียงคนเมากำลังละเมอเรียกชื่อตนอยู่

"พี่วอนู.. อือ อยู่หนายอ่า" เสียงยานคางเนือยๆทำให้คนพี่ที่ยืนอยู่ข้างเตียงร้อนข้างในไปหมด

มึงจะขืนใจคนเมาไม่ได้นะจอนวอนอู..

"อยู่นี่ๆ" วอนอูขานรับ เอื้อมมือไปอังหน้าผากของคนน้องเพื่อวัดไข้ รายนี้กินเหล้าทีไร ไข้กินตลอด แล้วก็เป็นแบบนั้นจริงๆ วอนอูรีบนำมือออก เมื่อพบกับอุณหภูมิในร่างกายของคนน้องที่สูงเกินคนปกติ

แต่ก็ต้องสะดุ้งยิ่งกว่าเมื่อร่างที่นอนอยู่ฉุดข้อมือเล็กของเขาให้ลงไปนอนด้วยกัน แต่เพราะยังดีเขาขืนตัวได้ทันเลยทำให้จากที่จะลงไปทับน้องเลยกลายเป็นมานั่งตรงขอบเตียงใกล้ๆร่างที่นอนแผ่กับเตียงของเขาแทน

"ฮือพี่ ร้อนอะ เปิดแอร์ยังเนี่ย" ปากแดงๆเบะออกอยากขัดใจ พร้อมหันมาถามด้วยหน้าตามู่ทู่ ร้องงอแงเหมือนเด็กอายุ 3 ขวบ มือสวยปลดกระดุมเม็ดแรกจนถึงเม็ดสุดท้าย เผยให้เห็นหน้าอกเนียนและหน้าท้องเรียบๆ ที่ไม่ได้มีกล้ามเนื้อหนาแน่นเหมือนกับเขา แต่ก็ไม่ได้มีไขมันมากเกินไปจนน่าเกลียด ซึ่งเขาไม่ชอบการกระทำของน้องเลย มันขี้ยั่วเกินไปแล้วนะ ความอดทนของเขาก็มีขีดจำกัดนะ ถ้าอีกนิดเดียวเขาจ--

"มาทำให้ผมเย็นเดี๋ยวนี้เลยนะพี่วอนอูคนใจร้าย"


พอ!! กูไม่ทนแล้ว!!

วอนอูเคลื่อนตัวมาคร่อมคนตัวเล็กกว่า ทาบทับริมฝีปากที่เผยอรับลมหายใจเข้าปอด ลิ้นร้อนตวัดเก็บเกี่ยวความหวานในโพรงปากที่เขาโหยหามานาน ริมฝีปากสวยที่เขาไม่เคยได้แตะต้อง ต่อไปนี้เขาจะเป็นคนครอบครองมันเอง ขบปากล่างของเด็กน้อย จนซอกมินร้องอื้ออึงในลำคอเพราะมีอาการเจ็บแปล๊บที่ปากล่างของตน กำปั้นเล็กถูกปล่อยให้กระทบกับหน้าอกแกร่งของคนด้านบน พร้อมส่งสายตาอ้อนวอนให้เสือร้ายปล่อยปากของตนไปก่อน


วอนอูผละปากออกมาอย่างอ้อยอิ่ง มิวายยังก้มลงประทับริมฝีเล็กอีกรอบ แต่ครั้งนี้ไม่ได้มีการล่วงเกินเหมือนครั้งก่อน แต่เป็นการปิดปากคนตัวเล็กให้เงียบไว้เท่านั้น

วอนอูถอดเสื้อของตนออกตามด้วยกางเกงแสลค เหลือไว้เพียงบ๊อกเซอร์ตัวโคร่งและชั้นในเท่านั้น
เมื่อถอดของตนเสร็จก็เดินไปถอดให้คนน้องด้วย โยนเสื้อผ้าที่ถอดออกมาไว้ตามมุมห้องต่างๆอย่างไม่ได้สนใจว่าตอนเช้าต้องลุกขึ้นมาเก็บกี่นาทีกว่าจะเรียบร้อย เมื่อถอดกางเกงเสร็จก็พบว่าวันนี้ เด็กม้าของเขาไม่ได้ใส่บ๊อกเซอร์เหมือนที่เคย

สบายกูละทีนี้ -.,-


เกี่ยวขอบยางยืดของชั้นในให้ลงมาอยู่แถวบริเวณข้อเท้าของเจ้าตัว คนเมาที่รู้สึกหวิวๆเย็นๆก็เอื้อมมือหวังจะดึงผ้าห่มมาปิดร่างกาย แต่เพราะมีอีกร่างหนึ่งที่กำลังคร่อมเขาอยู่ เลยทำให้ไม่สามารถดึงผ้าห่มขึ้นมาได้ ซอกมินหงุดหงิดนิดหน่อย แต่ก็ไม่ได้โวยวายอะไรมาก เริ่มสร่างเมาลงเพราะริมฝีปากชื้นแฉะที่ครอบอวัยวะส่วนสงวนของตนอยู่ สัมผัสวาบหวามทำให้ซอกมินหลุดเสียงหวีดแหลมออกมาได้อย่างง่ายดาย คนตัวเล็กกว่าได้แต่นอนจิกผ้าปูเตียง อาการปวดหัวจากการดื่มเหล้านี่เขาไม่เคยชินสักทีเลยจริงๆ

วอนอูผงกหัวขึ้นลงเป็นจังหวะเนิบนาบ มือหนารูดรั้งสุดความยาวตามจังหวะของปากที่ครอบครองแก่นกายพอดีมือ

ซอกมินเมื่อรู้สึกกำลังจะปลดปล่อยก็ครางเสียงฮื่อขึ้นมา ลุกขึ้นมานั่งพิงกับหัวเตียงของร่างที่กำลังปรนนิบัติให้เขาอยู่ กดหัวคนพี่ให้ทำเร็วและหนักหน่วงกว่าเดิม ซึ่งวอนอูทำตามแต่โดนดี เร่งความเร็วให้มากขึ้นกว่าเดิม จนในที่สุดความอดทนบนเส้นฟางก็ขาดผึ่ง สายน้ำที่หลั่งเข้าปากของร่างโปร่งไม่ทันจะได้ไหลถึงคอหอย ก็โดนกลืนเข้าไปเสียก่อน จนถึงหยดสุดท้ายก็ถอนปากออกมา ห่อปากจนเสียงดังจุ๊บ ซอกมินที่ได้ยินเสียงนั้นก็หน้าแดงเขินอายขึ้นมา แต่ก็ไม่ทันการ รู้ตัวอีกทีฝาพลาสติกของขวดเหลวสีใสก็คาอยู่ที่ช่องทางด้านหลังของเขาเสียแล้ว


วอนอูลงมือบีบเจลหล่อลื่นเข้าไปในตัวของน้อง ดึงชั้นในของคนใต้ร่างทิ้งไปข้างเตียง ร่นกางเกงบ๊อกเซอร์กับชั้นในสีดำของตนออกไปพร้อมกัน ก่อนที่จะดึงฝาขวด แล้วดันความเป็นชายเข้าไปทีเดียวรวด โดยไม่มีการเบิกทางใดๆทั้งสิ้น มีเพียงเจลใสๆเท่านั้นที่ชวยลดแรงเสียดทานระหว่างช่องทางสีสด กับอวัยวะด้านล่างที่แข็งขืนอย่างเห็นได้ชัด

รู้สึกอึดอัดไปหมดเมื่อคนตัวเล็กยังไม่ยอมลดแรงรัดแก่นกายของเขาลง ยื่นมือไปนวดสะโพกใหญ่เกินผู้ชายของเด็กตรงหน้าพร้อมกับก้มลงไปดูดดึงยอดอกที่เขาเคยได้แต่มอง ตอนนี้เขาจะได้มันมาเป็นตัวเองซักที

ซอกมินเมื่อเริ่มมีสิ่งอื่นมารบเร้าแทนที่ความเจ็บด้านล่างก็เผลอไผลไปกับสัมผัสนั้นแทน จนลืมความเจ็บ หลุดเสียงครางออกมาเมื่อคนพี่เริ่มขยับอย่างช้าๆแค่ 2-3 ครั้งเท่านั้น ก่อนที่จะขยับเป็นจังหวะเร่งที่ดุดัน ผิดกับมือหนาที่คอยรองคอเด็กม้าให้ เพราะกลัวน้องจะคอเคล็ดแล้วเจ็บในวันรุ่งขึ้น

แต่แหม พรุ่งนี้มันต้องมีอะไรที่เจ็บกว่าคออยู่แล้วไหมล่ะ

ดึงน้องให้มานั่งตัก แต่ไม่ได้ลดแรงกระแทกลง มีแต่จะเพิ่มขึ้นๆ จนคนน้องได้แต่ทำตัวนุ่มนิ่ม เพราะแอลกอฮอล์ที่ยังคงค้างอยู่ในเลือดที่สูบฉีดไปยังร่างกายในส่วนต่างๆเร็วผิดปกติ


วอนอูลงไปนอนหงายก่อนที่จะชันขาน้องแล้วประคองไว้กันหงายหลัง ยกสะโพกขึ้นลงอย่างไม่ปราณีคนเมาเลยสักนิดเดียว และด้วยท่านี้มันเป็นท่าที่แก่นกายของเขาสามารถเชื่อมต่อกับช่องทางสวยของคนน้องได้มากที่สุด เลยเสี่ยงต่อการที่เขาจะเสร็จก่อนคนตัวเล็ก

แล้วก็เป็นแบบที่คิดจริงๆ เพราเมื่อกระแทกแรงไปได้ 3 ครั้ง ร่างโปร่งก็กระตุกเกร็งก่อนที่จะปล่อยน้ำเชื้อเข้าไปในตัวน้องจนหมด

ซอกมินมองค้อนใส่คนด้านล่าง เพราะนอกจากจะลวนลามเขาแล้วยังมีหน้ามาเสร็จก่อนเขาอีก ถึงแม้เขาจะเสร็จไปก่อนหน้านี้รอบนึงแล้วก็เถอะ

วอนอูที่ได้รับสายตาแบบนั้นก็หัวเราะหึในลำคอ เอื้อมมือไปรูดรั้งตามความยาว 4-5 ทีแรงๆ จนคนน้องพุ่งอารมณ์ดิบใส่หน้าท้องแกร่งของเขาเต็มไปหมด

หวา.. เปื้อนเลยอ่ะ ทำไงดีน้า?


"เปื้อนเนี่ย เช็ดเลย" วอนอูเอ่ยออกมาอย่างยิ้มๆ แล้วก็ต้องอึ้ง เพราะคนเมาลุกขึ้นจากตัวแล้วก้มลงมาเลียน้ำรักของตนจากหน้าท้องของพี่สลอตจนหมด ก่อนที่จะล้มตัวนอนตามเดิม

ไอ้ฉิบหาย มาทำให้อยากแล้วจากไปแบบนี้ได้ไงวะ!?