[JunHao] - Blood

Title : Blood
Pairing : Junhui x Minghao

ในเวลาหลังเที่ยงคืน เป็นเวลาอันสมควรที่มนุษย์ปกติทั่วไปคงจะอยู่บนเตียงนอน และเข้าสู่นิทราพร้อมกับความฝันของแต่ละคน แต่กับบ้านหลังนี้ ที่ถึงแม้จะเงียบสงัดไม่มีแม้กระทั่งเสียงของผู้คน แต่เหตุใดไฟในบ้านถึงยังเปิดอยู่ล่ะ?

"ผู้หญิงคนนี้ใครหรอครับ..?" เสียงเย็นๆจากเจ้าของร่างซีด 'หมิงฮ่าว' ชายหนุ่มผู้มีเขี้ยวแหลมเป็นที่น่าหลงไหลสำหรับหญิงทั่วไป แต่ใครจะรู้ว่าหนุ่มน้อยน่ารักร่างเพรียวคนนี้นั้น เป็นอมนุษย์  มือเรียวที่ซีดเกินกว่าจะเป็นมนุษย์ทั่วไป จับโทรศัพท์ของ 'จวิ้นฮุย' หรือที่ใครหลายๆคน เรียกกันติดปากว่า 'จุน' แล้วเปิดรูปของหญิงสาวหน้าตาน่ารักคนหนึ่งขึ้น

"..." ร่างสูงไม่ได้ตอบกลับคนรักของเขาไป จึงทำให้ร่างซีดนั้นรู้ว่าตนเองจับได้อีกแล้ว

"ไอกู.. ผมว่าเรื่องนี้เราคุยกันไปแล้วนะฮยอง" ถึงมือบางจะวางโทรศัพท์ของแฟนหนุ่มอย่างเบามือก็เถอะ แต่สำหรับคนทั่วไปละก็นะ ถ้าเพิ่มแรงกว่านี้นิดหน่อย คงแตกเป็นเสี่ยงๆแน่ๆล่ะ

"อ่า..ใจเย็นๆสิหมิงฮ่าว ฮยองก็แค่คุยเล่นๆเองหน่า" จุนเดินไปนั่งตรงโซฟากับคนน้องแล้วจับมือคนรักขึ้นมากุมมือและลูบตามนิ้วสวย หวังให้เด็กน้อยแสนน่ารักของเขาใจเย็นลง

แต่ไม่ เด็กนี่กำลังโกรธมากๆ ยากที่จะกู่อารมณ์กลับ แล้วเดี๋ยวเหตุการณ์ที่ทำให้จุนต้องเจ็บตัวคงจะตามมา

"ไม่ต้องมาจับผม" เด็กน้อยปัดมือชายหนุ่มอย่างไม่ใยดี แรงนั้นทำให้ข้อมือจุนเกือบหัก

'นี้แรงเด็กอายุ19จริงหรอวะ'

"เออ.." อุ่ย ลืมไปว่าแฟนเด็กเป็นแวมไพร์อ่านใจออก

"จะตี3แล้ว ผมก็หิวแล้วด้วย ฮยองพอจะมีอาหารให้ผมกินไหมครับ" เฮือกก ไม่ต้องบอกก็คงรู้ว่าอะไร ชายหนุ่มที่ได้ฟังคนรักพูดเช่นนั้นก็ถึงกับต้องกลืนน้ำลายเอื้อกใหญ่ลงคอ วันนี้คงไม่พ้นโดนกัดแหงๆ

"คือ.. คือแบบ คือว่า เอ่อ.. อ้ากกก หมิงหมิงงง" ไม่ทันให้ตั้งตัวเด็กอายุ19 ร่างบางๆที่เหมือนขาดสารอาหาร กลับพุ่งเข้ามาหาชายหนุ่งรูปร่างสมบูรณ์ ถ้ามีคนอื่นๆมาเห็นขอบอกเลยว่า เผ่นเถอะครับมิตรสหาย

"ฮยอง.. อย่าดิ้น.." มันจะน่ากลัวเกินไปแล้วนะ เด็กนี่.. จุนคิดในใจ ฟันยังไม่เอาออกจากคอเขาเลยด้วยซ้ำ แล้วพูดได้ยังไงกัน? ร่างสูงทำได้แค่กัดฟันทนความเจ็บปวดไป ไม่รู้คิดไปเองหรือเปล่า ครั้งนี้มันดูเจ็บกว่าทุกครั้ง สงสัยตัวเล็กของเขาคงหึงแรงไปหน่อยละมั้ง

แต่จุนคิดว่าคงจะไม่หน่อย.. น้ำตาจิไหล

"อึก.." เจ็บ.. หลังจากเขี้ยวเล็กๆของเด็กตัวซีดห่างออกจากคอของเขาไป ความรู้สึกแรกที่บอกได้คือ เจ็บ

"เลือดฮยองก็หวานเหมือนเดิมเนอะ.." มีวีนไหนเธอกินฉันแล้วไม่หวานบ้างที่รัก;-;

"ไม่มีนะฮยอง J  วันนี้ผมกิดเลือดฮยองเกินไปหายลิตรเลยแหละ คงไปไหนไม่ได้สักพัก นอนซมอยู่ที่เตียงไปแล้วกันนะ เบเบ้" ร่างบางขยิบตา แล้วพยุงร่างสูงที่เหมือนคนใกล้จะตายไปที่เตียง

อืม.. ไหนๆก็คงไม่ได้ไปไหนอีกหลายวัน ขอนอนกกเมียเด็กสักอาทิตย์แล้วกันนะหุหุ

"ตาบ้าเอ้ย.."

[mincoups] - Chivalry Is Dead

Title : Chivalry Is Dead
Pairing : Mingyu x Seungcheol
Hashtag : #ยัยหมวยซึงชอล

My momma raised me to be classy, not flashy
I'm happy to please you
Though I can tell that's not what you're used to

ร่างบางที่กำลังนอนเหยียดขาเรียวอยู่บนโซฟากำมะหยี่สีดำ ผมยุ่งเหยิงหลังจากที่ทำงานโปรเจคสุดท้ายของอาจารย์สุดที่รักเสร็จ เข้านิทราอย่างหลับสบาย โดยที่ไม่ได้รู้ตัวเลยสักนิด ว่ามีสิ่งมีชีวิตอีกหนึ่งคนกำลังจ้องหน้าคนหน้าหวานที่ชอบทำตัวแมนแมนอยู่

'คิมมินกยู' ที่กำลังนั่งจ้องหน้าพี่รหัสอยู่ที่อามแชร์ข้างๆกับโซฟาที่คนร่างบางกำลังนอนอยู่    จะว่าบางไหมก็ไม่นะ แต่ถ้าเทียบกับมินกยู 'ชเวซึงชอล' ก็แค่ผู้ชายอายุ 21 ที่สูงแค่170กว่าๆนั้นแหละ ไม่ได้มีขนาดตัวที่บางเท่าหญิงทั่วไป แต่ก็ไม่ได้ร่างหนาเท่าผู้ชายคนอื่นๆ

ชเวซึงชอลจะรู้ไหมว่าตัวเองน่ะ ฮอตในหมู่ผู้ชายขนาดไหน..

ไม่ว่าจะดวงตากลมโตที่หวานเยิ้มกว่าผู้ชายทั่วไป หรือขนตาที่เรียงกันเป็นแพยาวสวย แม้กระทั้งจมูกโด่งรั้นๆนั่นหรือแก้มใสที่ทำหน้าที่เชิญชวนให้อยากดึงอยู่ตลอดเวลา รวมถึงสิ่งที่มินกยูชอบมากที่สุด ริมฝีปาก.. ใช่ ปากของซึงชอลน่ะ มันน่าขยี้ถึงที่สุด ซงฮเยคโยก็สู้ไม่ได้หรอก ขอบอก

"งื้ออออ" ร่างบางร้องเสียงงึมงำในลำคอและหดตัวกอดร่างตัวเองเพื่อลดความหนาวเหน็บในร่างกายของตน

ใครสั่งใครสอนให้ใช้เสียงแบบนั้นกันล่ะครับ มันทำให้อะไรๆในกางเกงผมมันแข็งนะรู้หรือเปล่า หืมมม    เฮ้เฮ้ อย่าหาว่าผมเป็นคนไม่ดีสิ อย่างน้อยๆผมก็ไม่ใช่เด็กแล้วนะ บรรลุนิติภาวะแล้วด้วย

"ซึงชอลฮยอง ตื่นเถอะครับ ฮยองยังไม่ได้กินอะไรแต่เช้าเลยนะ เดี๋ยวผมพาไปกินนะ" ไม่พูดปากเปล่าร่างสูงพามือหนาของตัวเองไปเขย่าตัวพี่รหัสที่พ่วงตำแหน่งคนรักของเขาไปด้วย

"ฮยองขออีก5นาทีนะ มิงกูอ่า.." ซึงชอลที่เพลียจากงานโปรเจคมากๆ ทำให้ไม่อยากจะทำอะไรเลย อย่าว่าแต่จะลุกไปไหนเลย แค่จะเปิดเปลือกตามองหน้าแฟนเด็กยังยากเลยเถอะ

"งั้นก็ได้ครับ แค่5นาทีนะ ผมจับเวลาอยู่นะ" เลื่อนมือไปลูบผมคนเป็นพี่2-3ที เสร็จแล้วก็เปลี่ยนมากุมมือแทน คงอุ่นขึ้นละมั้งนะ

5นาทีต่อมา

"ฮยองอ่าาา 5นาทีแล้วครับ ลุกเร็วเดี๋ยวไปงีบบนรถต่อก็ได้นะครับ"

"งื้อออ ก็ได้ แต่มิงกูต้องอุ้มฮยองนะ ฮยองไม่มีแรงจะเดินแล้วอ่า

(づ￣ ³￣)づ"

"อุ้มทั้งชีวิตก็อุ้มได้ครับ J " หยอดวันละนิดชีวิตจะได้สดใส

"บะ บ้า" แก้มกลมขึ้นสีระเรื่อ ทำให้หน้าที่หวานอยู่แล้วยิ่งหวานขึ้นไปอีก ฉวยหอมแก้มคนร่างเล็กไปหนึ่งที แล้วผลที่ได้กับมาก็คือกำปั้นน้อยๆของคนแก่กว่า ไม่เห็นวาจะมีวามรู้สึกเจ็บสักนิดนึง รู้สึกสดชื่นมากกว่าอีกที่ได้แกล้งคนรักของตัวเอง

อ่า.. ผู้ชายอะไรน่ากินเป็นที่สุด ถูกใจมินกยูสุดสุด

หลังจากกินข้าวกันเรียบร้อยก็กลับมาที่คอนโดของมินกยู พวกเราอยู่ด้วยกันแหละจะบอก

คนร่างบางขอตัวไปอาบน้ำก่อน ทิ้งให้ร่างสูงนอนกลิ้งไปมาเหมือนเด็กสามขวบบนเตียงขนาดคิงไซส์คนเดียว

แกร๊ก

พรวด!!ŎםŎ;

ใครใช้ให้เดินออกมาแบบน๊านนนนนนนนนนน จะบ้า ใจจะหลุดมากองตรงหน้า

"ฮย๊องงงงง ทำไมไม่ใสเสื้อคลุมเล่าาาา  อย่าเอาผ้าขนหนูปิดแค่ข้างล่างเซ่!!(╬ ಠ益ಠ) " พูดไปกุมหัวใจตัวเองไป

เย็นหนอ สงบหนอ ยุบหนอ อย่าพองหนอ..

"ทำไมง่ะ (￣▽￣;)" ไม่น่าถาม..

"ไปใส่เสื้อผ้าก่อนไป" แหน่ะ.. ยังอีก ยังไม่ไป เดี๋ยวเดี๋ยว แล้วนั้นจะเดินเข้ามาหาทำไม ร่างสูงได้แต่ตะโกนในใจ ในขณะที่ร่างบางกำลังนึกสนุกกะจะแกล้งร่างสูงแต่ไม่ได้คำนึงถึงผมที่จะตามมา

"อุก!!" เต็มเต็มเลย นมพี่เนี้ยเต็มเต็มหน้าผมเลย!!

"มิงกูไม่ยอมบอก ฮยองก็จะไม่ลุกนะฮะฮะฮ่า" ผมจะไม่ทน..

"ได้ครับ จะเล่นแบบนี้ใช่มั้ย (*^ー^)ノ" หึหึหึ

"ง่ะ.. มิงกู ไม่เล่นแล้วฮื่ออ จะไปใส่เสื้อผ้าแล้ว ปล่อยเร๊วววววว" ร่างบางพยายามแกะมือปลาหมึกของแฟนหนุ่มรุ้นน้อง แต่ไม่เป็นผลหรอกนะ มือหนากระตุกผ้าเช็ดตัวนิดเดยวก็หลุดจากเอวบางแล้วแหละ J

"แม่สอนผมให้ผมเป็นคนมีคลาสและไม่ฉาบฉวย"

"..."

"แต่การที่ผมเป็นสุภาพบุรุษไม่ได้หมายความว่าผมจะไม่พาพี่ขึ้นเตียงนะครับ" พูดจบดั่งคำประกาษิต ร่างบางตัวแข็งทื่อ ไม่ขัดขืน ทำให้สะดวกต่อการรุกล้ำของแฟนเด็กอายุ19 เด็กหนุ่มไฟแรงก็แบบนี้แหละ

สู้สู้แล้วกันนะ ชเวซึงชอล(΄◉◞౪◟◉‵)